sexta-feira, maio 12

"Es que había que echarlo, coño"



Non é que sexa fan de Ferando Ónega, pero hoxe gostei do final do seu artigo:

"Ayer se volvió a revelar una figura que el director de escena del PP nunca manda callar, porque es quien mejor agita y provoca: el diputado señor Martínez Pujalte, un auténtico maestro en las artes de la insolencia. Para él no existe reglamento ni llamadas al orden de la presidencia. No es que tenga razón o deje de tenerla. Es que convierte el hemiciclo en una anarquía. Es que parece un perro de Inglaterra ante la imagen del zorro, quizá disfrazado de ministro. Es que se ha convertido en el repelente niño Vicente que no deja hablar al profesor. Es que es una figura sacada de las crónicas donde el alumno solivianta a toda la clase. Es que había que echarlo, coño. Con el reglamento y las normas de urbanidad, había que echarlo. Y el presidente, Manuel Marín, lo echó. Y se fue por los pasillos mascullando la tragedia de esta España: «En este país no hay democracia». Quizá no. Con esas formas de practicarla, no. Para algunos, la democracia consiste en una cacería."

A min, o que máis graza me fai, a parte da pinta do propio Pujalte que é cómica por natureza, e velo a primeira vez que o chaman á orde. De pé, co brazo apoiado en plan taberna falando cunha amiga mentres o señoriño orador fala, e de cando en cando soltando un berrido en plan "Alonso Dimite!" como quen berra no bar "Árbitro penalti!". Despois tamén mola ver como lle vai cambiando a cara e a que se lle queda cando Marín lle le o regulamento. Tal como di Ónega o típico petardo de clase que todos fomos e/ou sofremos no intituto.

Pero o mellor é podermos medir o grau de afinidade dos medios co goberno en función de como editan e presentan nos informativos o video en cuestión. Nuns só sae o momento da expulsión, noutros a primeira chamada e expulsión, e outros inclúen a segunda chamada onde se lle advirte que se segue igual de petardo vai ter que ir darlle a tabarra ao seu estilista. Todo un exemplo. E o Pujalte en plan neno mimoso-caprichoso-enfadado: que no, que no me voy. no te oigo, rebota rebota y en ti esplota, turururururururuuuu. Jo.

Sem comentários: